თბილისში სატრანსპორტო სისტემა წლების განმავლობაში არათანაბრად ვითარდებოდა. ქალაქის სწრაფმა ურბანულმა ზრდამ, ავტომობილების რაოდენობის მკვეთრმა მატებამ და არასაკმარისმა ინფრასტრუქტურულმა დაგეგმვამ პარკირების მწვავე პრობლემა წარმოშვა. დღეს ფაქტობრივად ყველა ქუჩასა და ეზოში მანქანების სიჭარბე თვალსაჩინოა, რაც არა მხოლოდ მძღოლებს, არამედ ფეხით მოსიარულეებსაც სერიოზულ სირთულეებს უქმნის.
პრობლემის ძირითადი მიზეზები:
- ავტომობილების რაოდენობის ზრდა - ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში თბილისში მანქანების რაოდენობა საგრძნობლად გაიზარდა, თუმცა შესაბამისი პარკინგის ინფრასტრუქტურა პრაქტიკულად არ შეცვლილა;
- საპარკინგე პოლიტიკის არაერთგვაროვნება - ქალაქში არ არსებობს გრძელვადიანი სტრატეგია, რომელიც ერთიანად მოაგვარებდა პარკირების საკითხს. რეგულაციები ხშირად ფრაგმენტულად მიიღება და ვერ პასუხობს ქალაქის მასშტაბურ გამოწვევებს;
- საჯარო ტრანსპორტის არასაკმარისი ალტერნატივა - მიუხედავად ბოლო წლების პროგრესისა, ბევრი თბილისელი მაინც საკუთარი ავტომობილით გადაადგილებას ამჯობინებს, რადგან საზოგადოებრივი ტრანსპორტი ჯერ კიდევ ვერ უზრუნველყოფს კომფორტულ და სწრაფ გადაადგილებას;
- ქუჩების დაგეგმარება და ისტორიული განაშენიანება - ქალაქის ძველი უბნების ქუჩები პატარა და ვიწროა, სადაც თანამედროვე მასშტაბით მანქანების ასეთი რაოდენობა ვერ თავსდება.
ევროპის დიდი ქალაქები, რომლებიც თბილისზე ბევრად ადრე შეეჯახნენ ავტომობილიზაციის პრობლემას, უკვე დიდი ხანია მიმართავენ კომპლექსურ პოლიტიკას:
- „ჭკვიანი“ საპარკინგე სისტემები – ციფრული აპლიკაციებით მძღოლები მარტივად პოულობენ თავისუფალ ადგილს და იხდიან პარკინგის საფასურს;
- პარკირების ფასების დიფერენცირება – ქალაქის ცენტრალურ უბნებში პარკინგი გაცილებით ძვირია, ვიდრე პერიფერიებში. ეს ხელს უწყობს ნაკლებად გადაუდებელ მგზავრებს, არჩევანი საზოგადოებრივ ტრანსპორტზე შეაჩერონ;
- „Park & Ride“ კონცეფცია – ქალაქის შემოსასვლელებთან მოწყობილია დიდი პარკინგის ზონები, სადაც ავტომობილის დატოვების შემდეგ მძღოლი საზოგადოებრივ ტრანსპორტზე გადადის;
- ფეხით მოსიარულეთა და ველობილიკების პრიორიტეტი – ბევრი ევროპული ქალაქი შეგნებულად ამცირებს პარკირების ადგილებს ცენტრალურ უბნებში, რათა საზოგადოებრივი ტრანსპორტის, ველოსიპედის და ფეხით სიარულის წახალისება მოხდეს.
პარკირების პრობლემა მხოლოდ ტექნიკური საკითხი არ არის - ის პირდაპირ უკავშირდება ქალაქის განვითარებას, მის ეკოლოგიურ მდგომარეობას და თბილისელთა ცხოვრების ხარისხს. ევროპული გამოცდილება გვიჩვენებს, რომ პრობლემა შეიძლება გადაიჭრას, თუ მუნიციპალიტეტი მიიღებს მკაფიო, გრძელვადიან და ინოვაციურ პოლიტიკას, რომელიც პრიორიტეტს საზოგადოებრივ ტრანსპორტსა და სუფთა ურბანულ გარემოს მიანიჭებს.
